Hodowla Labradorów
Hodowla Labradorów Księżycowy Sen FCI
Hodowla labradorów ma charakter kameralny, odbywa się w warunkach domowych i oparta jest na linii angielskiej i amerykańskiej labradorów o umaszczeniu żółtym (tzw. biszkoptowym).
Miejscem założenia hodowli była Warszawa, obecnie prowadzona jest w Łodzi.
Hodowla labradorów Księżycowy Sen FCI istnieje od 2015 roku.
Hodowla labradorów Księżycowy Sen jest zarejestrowana w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej FCI (Nr 528/14) i działa według regulaminu Związku Kynologicznego w Polsce, w skrócie ZKwP (Nr 4955/K).
Nr rejestracyjny PLWET – 10619923.
Labrador szczeniak wydawany z hodowli ma:
Umowę przeniesienia własności
Książeczkę zdrowia potwierdzającą dwukrotne odrobaczanie i szczepienie
Metrykę uprawniającą do wystawienia rodowodu przez Związek Kynologiczny w Polsce
Wyprawkę z karmą
Chip
Szczenięta labradory i ich mama mają najlepszą opiekę weterynaryjną.
Poza pieszczotami i dobrym odżywianiem stosujemy różne bodźce słuchowe, smakowe i zapachowe.
Oprócz specjalnego startera karmy mokrej oraz karmy suchej dla szczeniąt odżywiamy je produktami dla ludzi.
Noworodki labradorów mają przez pewien okres zapewnione warunki cieplarniane w specjalnie przygotowanym przez nas kojcu.
Labrador szczeniak po opuszczeniu gniazdka przenoszą się do pokoju zabaw.
Staramy się też nauczyć ich toalety na podkłady w wyznaczonym miejscu.
Hodowla labradorów stosuje metody wczesnej stymulacji neurologicznej u szczeniąt oraz socjalizację według zasad Złotej Dwunastki.
Przyszłych właścicieli informujemy, czego labradory szczeniaki potrzebują, udzielamy im wskazówek oraz zachęcamy do psiego przedszkola i kontynuacji naszej pracy nad maluchami.
Hodowla labradorów Księżycowy Sen FCI zaprasza Państwa do kontaktu.
Labrador retriever
Labrador retriever może być najlepszym przyjacielem, odmienić ludzkie relacje a nawet ratować zdrowie i życie.
Przyszły los szczeniaka leży w rękach po części hodowcy a później nowego właściciela.
Labradory są psami łagodnymi, mają szczególnie dużą empatię w stosunku do ludzi i budują z nimi mocną więź.
Lubią zabawę z ludźmi i psami i należy im poświęcić przynajmniej 1,5-2 godziny dziennie także na spacery.
Psy nie powinny być trzymane w budzie a żyć w mieszkaniu lub domu.
Labradory po specjalistycznych szkoleniach biorą udział w akcjach poszukiwania zaginionych osób czy w pracy wodnej przy ratowaniu tonących. Mają one też doskonały węch i używane są w detekcji zapachów w służbach granicznych, straży pożarnej i policji.
Jako rasa zostały ukształtowane do przynoszenia drobnej zwierzyny upolowanej przez człowieka. Obecnie rozwija się dyscyplina próbująca zgodzić proekologiczne podejście do natury i pasję myśliwską – zawody retrieverów na dummy.
Labradory mają łagodne usposobienie i wysoką inteligencję a niektóre z nich mogą być wykorzystywane też w dogoterapii po szkoleniu i psa i przewodnika.
Hodowla labradorów poleca, aby pies był członkiem rodziny jednak znającym swoje miejsce w stadzie.
Labradory szczeniaki w nowym domu
Szczenięta opuszczając hodowlę przeżywają stres związany z oddzieleniem od pierwszego stada, podróżą i zaznajamianiem się z nowym otoczeniem.
Konieczne jest aby jedna osoba w przyszłej rodzinie stała się jego przewodnikiem i wzięła odpowiedzialność za słodkiego malucha, który za kilkanaście miesięcy będzie dużym i silnym psem o wadze ponad 30 kilogramów.
Hodowla labradorów przedstawia garść wskazówek dla nowego właściciela labradora retrievera.
Jednocześnie zachęcamy do pogłębiania wiedzy w książkach jak również z pewnym dystansem w sieci Internet.
Opieka weterynaryjna
Proponujemy wybrać lekarza prowadzącego, aby znał malucha od pierwszych miesięcy.
Dla szczeniąt istotne są szczepienia na choroby, które mogłyby się okazać śmiertelne.
Typowy kalendarz szczepień
I Szczepienie szczepionką dwuskładnikową Puppy DP – w wieku 6 tygodni w hodowli
II Szczepienie szczepionką wieloskładnikową – w wieku 9 tygodni
III Szczepienie szczepionką wieloskładnikową – w wieku 12 tygodni
Szczepienie to można odnawiać co rok lub dwa lata.
Wścieklizna – po ukończeniu 3 miesięcy życia – odnawiana co rok
Odrobaczenie
I i II i III Odrobaczenie – w wieku 3, 5, 7 tygodni w hodowli
Wśród lekarzy weterynarii są różne schematy odrobaczań i szczepień, dlatego też zalecamy indywidualne konsultacje.
Należy wg prawa zaszczepić psa przeciwko wściekliźnie do 4. miesiąca życia.
Pchły, kleszcze i inne
Stosujemy lek Simparica przeciwko kleszczom i pchłom po ósmym tygodniu życia szczeniąt.
Niebezpieczne mogą być nich choroby od zwierząt zarażonych, takie jak nosówka, parwowiroza, koronawiroza, kaszel kenelowy, choroba Rubartha i leptospiroza.
Na wybiegu szczeniaki lubią gryźć i połykać różne przedmioty z czego później bywa niestrawność lub biegunka.
Biegunka to niebezpieczny objaw dla młodego pieska, najczęściej wynika z zakażenia drobnoustrojami i często towarzyszy jej apatia i smutek.
Odwodnienie szczeniąt przy braku w pełni wykształconych mechanizmów obronnych są bardzo niebezpieczne.
Niepokojące objawy należy niezwłocznie konsultować z lekarzem weterynarii.
Warunki bytowe
Pierwsze dni
Piesek musi mieć legowisko w cichym miejscu bez przeciągów, oddzielone warstwą izolacyjną od podłogi, na przykład wykładzina podgumowana, na to koc i kocyk polarowy okresowo prane.
Efektowne legowiska mogą zostać szybko zniszczone przez szczeniaka.
Pierwsze kilka nocy labradora w nowym miejscu to nie lada wyzwanie dla nowych właścicieli. Często płacz i skomlenie powoduje chęć pocieszenia malucha i wstawanie w nocy. Absolutnie odradzamy takie zachowanie. Szczeniak musi przetrwać to sam, żadna krzywda fizyczna mu się przecież nie dzieje, tylko próbuje zwrócić na siebie uwagę. Tak samo należy zadbać o aktywność szczeniaka w dzień aby nie rozpierała go energia w nocy.
Szczenięta labradory same w domu
Konieczne jest stopniowe przyzwyczajanie do samotności także w ciągu dnia od kilkunastu minut do maksymalnie 3-4 godzin. W późniejszym okresie będzie można psa zostawiać na dłużej, ale mimo wszystko polecamy usługi petsitterów lub zaprzyjaźnionych sąsiadów.
Jeśli szczeniak zostaje sam musi być oddzielony od wartościowych przedmiotów w domu odgrodzeniem lub w inny ustalony sposób. Musi się tam znaleźć miejsce na gryzaki, wodę i toaletę.
Spacery i zabawa
Po III szczepieniu pies wychodzi z właścicielem na nieograniczone spacery. Przynajmniej jeden spacer powinien być dłuższy, pozwalający na wybieganie się psa. Dobrze jest wziąć ze sobą gumową piłeczkę lub inną zabawkę ulubioną przez psa.
Szczeniakowi swędzą dziąsła i przynajmniej do wymiany zębów do 5 m-ca trzeba zapewnić kilka różnych trwałych gryzaków.
Do zabawy przydają się też zabawki tekstylne (zabawa szczeniaka z nimi pod kontrolą) i piszczące. Dobre są również skręcone liny i szarpaki jutowe.
Jak szczeniaczek będzie już przynosił rzuconą zabawkę warto zacząć używać specjalny wałek dummy, który nie będzie zabawką a narzędziem do kształtowania poprawnego aportu.
Karmienie
Miski najlepsze są antypoślizgowe, podgumowane 1,2-1,5 litra pojemności, 2 szt., które należy utrzymywać w czystości.
Piesek musi mieć stały dostęp do wody (kranowej – nie mineralnej) wymienianej min. 3 razy dziennie.
Karmienie powinno być zalecaną dobową dawką producenta karmy suchej, podzieloną na min. 3-4 posiłki o stałych porach dnia
Jeśli nabywca zdecyduje się na inną karmę, to konieczne jest stopniowe przechodzenie na inną karmę mieszając z karmą z hodowli.
Podkreślamy aby były to karmy dla szczeniąt ras dużych.
Zalecamy schemat: 7 dni mieszania, co 2 dni zwiększając o 25% nową karmę, gdyż inaczej może pojawić się niestrawność.
Karma sucha to nie wszystko
Karma sucha zawiera wszystkie niezbędne składniki dla psa. Największe znaczenie we wzroście ma białko, którego powinno być w pożywieniu nie mniej niż 25%, tłuszcz 12-18% oraz odpowiednia dla ras dużych proporcja wapnia do fosforu, witaminy, głownie D i inne minerały. Stosowanie dodatkowo, na zasadzie do smaku, żywności dla ludzi wpływa na rozwój układu trawiennego i odpornościowego.
Mięso powinno być ugotowane lub odpowiednio wymrożone a inne potrawy muszą mieć jak najmniej soli.
Nie podajemy trujących dla psa: czekolady, cebuli, czosnku, rodzynek, winogron oraz nie używamy: roślin strączkowych, całych ziemniaków, chleba, sera żółtego, cytrusów, gotowanych kości oraz rzeczy ostro przyprawionych.
Nie podajemy szczeniakowi suplementów i leków bez porozumienia z lekarzem a szczególnie wapnia, fosforu i witaminy D, które mogą zdeformować wzrastający szkielet.
Najszybszy wzrost kośćca kończy się w 7-9 miesiącu a zaniedbań później nie uda się nadrobić.
Pielęgnacja
Do obcinania pazurków używamy specjalnych cęgów. Lepiej ucinać mniej niż za dużo, bo można wywołać krwawienie i ból. Jak już piesek będzie wychodził na chodnik, to pazurki będą częściowo ścierały się.
Przydatna jest szczotka dla psów, a później furminator.
Toaleta odbywa się na podkładzie jak najbliżej drzwi lub innym chłonnym materiale.
Zalecamy wychodzenie z pieskiem na dwór na rękach ale do III szczepienia nie stawiamy pieska na trawniki i chodniki.
Psa nie kąpiemy rutynowo, ale jak się ubrudzi na tyle, że nie można go doczyścić mokrą szmatką.
Stosujemy tylko szampony dla psów o odpowiednim pH.
Ostrożność
W domu do wycierania zabrudzonych powierzchni nie są wskazane produkty zawierający trujący chlor.
Należy zadbać o ochronę gniazdek z prądem, kabli, zasłon i innych tkanin dekoracyjnych.
Jeśli szczeniakowi na podłodze rozjeżdżają się łapki należy jak najszybciej pokryć podłogę matami lub wykładziną w miejscach, w których biega. Nieskorygowanie tego może doprowadzić do dysplazji stawów.
Jeśli nowy dom labradora nie ma windy, zalecamy noszenie pieska do 5. miesiąca życia ze względu na ochronę stawów i kręgosłupa.
Pamiętajmy, że schodzenie jest bardziej obciążające stawy niż wchodzenie.
Kontynuacja socjalizacji
Zwiedzanie świata
Do 12 tyg. życia szczeniak przyzwyczai się do większości bodźców ze świata bardziej niż przez całe późniejsze życie.
Wspólne ze szczenięciem odkrywanie okolicy, w której będzie mieszkał, podróże autem, autobusem, tramwajem, metrem, pociągiem są bardzo wskazane na tym etapie.
Należy zaznajamiać szczeniaki ze szczekającymi na dworze psami, parkiem, lasem, skupiskami ludzi, bazarem.
W domu zaś ćwiczymy chodzenie na smyczy i włączamy muzykę, odgłosy zwierząt, radio, telewizor, pralkę, odkurzacz, blender i inne głośne sprzęty.
Przyzwyczajamy do wanny, później wody w wannie, początkowo moczymy tylko łapki, wycieramy w miarę do sucha ręcznikiem.
Wszystko zalecamy stopniowo, aby nie przytłoczyć szczeniaka nadmiarem bodźców i nie wywołać lęku.
Lęk separacyjny
Szczeniaka należy stopniowo przyzwyczajać do bycia całkowicie samemu już od pierwszych dni w nowym domu od kilku do kilkunastu minut treningu.
Przed wyjściem z domu należy pieska zmęczyć i wyciszyć i nie żegnać się z nim pieszczotliwie. Natomiast po powrocie, łagodnie przywitać, zająć się własnymi sprawami a dopiero po pewnym czasie rozpocząć zabawę z maluchem.
Ma to na celu spadek skłonności do lęku separacyjnego, który objawia się częstą wokalizacją i niszczeniem otoczenia, w którym pies przebywa sam pod nieobecność domowników.
Posłuszeństwo
Po wszystkich szczepieniach zalecane jest psie przedszkole dla wyrobienia właściwej reakcji na inne psy, tak aby w przyszłości m.in. pies nie ciągnął na smyczy, nie wskakiwał na ludzi i zwierzęta, było go w stanie spuścić ze smyczy i przywołać oraz aby pozostawał na miejscu. Ponadto psie przedszkole pokazuje pieskom również inne wielkości ras psów oraz przygotowuje do szkolenia psa towarzyszącego. Uważamy, że każdy pies dużej rasy dla własnego bezpieczeństwa i otoczenia powinien zostać nauczony zasad posłuszeństwa.
Poświęcanie psu czasu, uwagi, obserwacja przede wszystkim realizacja psich potrzeb powinna stać się stałym elementem dnia.
Zalecamy po kilku dniach od trafienia do nowego domu przyzwyczajanie szczeniaka do nowego imienia i podstawowych komend (siad, waruj, stój, do mnie…).
Szkolenie i aport
Najważniejsze podczas pracy z psem jest nasze dobre samopoczucie, nawiązanie kontaktu wzrokowego z pupilem, zachęcenie do wykonania zadania, korygowanie i nagroda w postaci smakołyku i pieszczot.
Nigdy nie karcimy psa i nie zmuszamy go do czegoś na siłę! Stosujemy w naszych ćwiczeniach tzw. wzmocnienie pozytywne.
Jak nam się nie podoba jego zachowanie, mówimy „Fe” lub „Nie”.
Szczeniaka nie ganimy też za to, że nosi w pyszczku różne przedmioty codziennego użytku.
Labrador retriever jest wrodzonym aporterem. Dla osób, które chcą rozwijać jego pasję, polecamy przygotowania do zawodów retrieverów na dummy lub konkursu pracy retrieverów.
Materiały są naszego autorstwa i przedstawiają szczenięta
miotu A (2015r), X (2017r), Q (2018r), I (2020r) i S (2022r).
Hodowla Labradorów Księżycowy Sen FCI
Krzysztof Ferenc © 2015-23